Karapaks owalny i spłaszczony z nieznaczną stępką barwy oliwkowo-zielonej do prawie czarnej u niektórych starszych żółwi. U młodych osobników pancerz i skóra ma kolor od żółto-zielonego do ciemnozielonego. Po bokach zielonej głowy występują rozszerzające się do tyłu żółte paski. Palce stóp łączy błona pławna. Samce są zazwyczaj mniejsze od samic i mają dłuższe i grubsze ogony oraz mają dłuższe pazury.Długość karapaksu do 30 cm.Występowanie Meksyk, USA, Gwatemala, Belize, Honduras, Salwador, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Brazylia, Kolumbia, Wenezuela, Indochiny, JaponiaPokarm nie może być monotonny. Żółwie żywią się rybkami (np. gupiki, mieczyki itp.) żywymi ślimakami (tylko oskorupione), dżdżownicami, rurecznikami, larwami ochotek, a nawet rozwielitkami i innymi drobnymi skorupiakami. Żółwiom może być również podawany martwy pokarm zwierzęcy w postaci małży, krewetek, ryb słodkowodnych i morskich. Często w domowej hodowli niedoświadczeni hodowcy podają żółwiom wołowinę, serca wołowe, mięso indycze i nerki wołowe. Jest to poważny żywieniowy błąd. Organizm żółwia nie jest przystosowany do trawienia tego rodzaju pokarmów, długotrwałe ich podawanie może doprowadzić do nadmiernego wzrostu, czyli w efekcie do krzywicy oraz do poważnych chorób nerek i wątroby i zatłuszczenia. Dlatego w domowej hodowli mięsa ssaków i ptaków żółwiom się nie podaje. Dostępne w handlu różne rodzaje pokarmów dla żółwi powinny stanowić jedynie rzadki dodatek. Niestety, takie granulaty są źle zbilansowane i częste ich podawanie może doprowadzić do nadmiernego wzrostu, w efekcie do krzywicy. Pokarm muszą połykać w wodzie, gdyż z powodu braku języka nie mają jak go przesuwać.Zimuje w mule na dnie zbiorników wodnych. Gdy wygrzewa się w słońcu przyjmuje charakterystyczną pozycję rozkładając szeroko odnóża przednie a tylne do tyłu z odwróconymi podeszwami do góry